Świadectwo zbawienia Jarka - o tym jak Bóg zbawił z grzechu życie Jarka i przeprowadził go z śmierci do życia. "Odpowiadając Jezus, rzekł mu: Zaprawdę, zaprawdę, powiadam ci, jeśli się kto nie narodzi na nowo, nie może ujrzeć Królestwa Bożego." Ewangelia Jana 3:3

Pamiątka wieczerzy Pańskiej jest szczególnym czasem, który powinien być poświęcony na oddanie chwały Bogu Ojcu i Panu Jezusowi Chrystusowi w zdrowej społeczności duchowej. Czas pamiątki ostatniej wieczerzy to wspólne wspominanie w społeczności wielkiego momentu odkupienia, który jest szczególną chwilą ciała Chrystusa jakim jest kościół. Niestety, bylejakość denominacyjna przeważnie prowadzi do odstępstw od prawdy biblijnej. Niewłaściwe podejście do pamiątki wieczerzy to grzech, który może mieć bardzo złe skutki.

Jako ten młody nastolatek nie znający PANA BOGA – dalej tkwiłem w pornografii i to w coraz gorszej, miałem coraz bardziej zdegenerowane seksualne zachowania. W wieku 16 lat zacząłem chodzić na siłownię. W krótkim czasie zbudowałem duże mięśnie, byłem bardzo mocno zbudowany, ale to była maska. Ta maska miała skrywać kompleksy, lęki. Mięśniami chciałem zaimponować kolegom, kobietom. W środku byłem połamanym przez grzech chłopaczkiem, a pozowałem na tzw. “kozaka”.

Za nami bardzo trudny czas, czas w którym odszedł od nas ukochany człowiek. W nadziei walczyliśmy do końca, by umarł zbawiony. Były chwile, gdy ta nadzieja słabła, gdy powoli traciliśmy wiarę, że uda się przed śmiercią dotrzeć z dobrą nowiną do taty. Jednak dziś, gdy pora na przemyślenia, refleksje jesteśmy spokojni.

Wielu z nas często przekonuje się o jakości swojej wiary, która zdaje się być nieugięta i niepodatna na wpływy zewnętrzne, podczas utrapień i prób, które stają na naszej drodze. Trudne sytuacje są naszym egzaminem i sprawdzeniem, czy nasze poczucie bycia silnym w Panu jest prawdziwe, czy złudne. Musimy pamiętać, że istnieje subtelna granica pomiędzy pewnością siebie w Panu, a pychą. Wpływa to na naszą zdolność utrzymania czujności oraz stanowi wyzwanie – z jednej strony ryzykujemy utratę wrażliwości, z drugiej możemy oddać się lękowi przed porażką, co prowadzi do niezdrowej gorliwości, alienacji i odcięcia od otoczenia, by jedynie podtrzymać wiarę.