Uczniowie Pana w duchu Jana Chrzciciela

You are currently viewing Uczniowie Pana w duchu Jana Chrzciciela

UCZNIOWIE PANA JEZUSA W DUCHU JANA CHRZCICIELA

Jan Chrzciciel przyszedł przed Panem Jezusem (Bogiem JHWH z przed wcielenia w drugiego Adama) w duchu Eliasza, jako ten, który miał przygotować drogę Chrystusowi, aby Ten ustanowił Nowe Przymierze poprzez swoją śmierć na krzyżu. Jedno z ostatnich studium Słowa Bożego sprawiło, że zrozumiałem, iż każdy uczeń Pana działa w duchu Jana Chrzciciela, wzywając ludzi do pokuty i przyjęcia Baranka Bożego w celu odpuszczenia win. Jest to początek drogi w celu nowo narodzenia i rozpoczęcia żywej relacji z Bogiem Ojcem i Synem Bożym.

WZYWAMY DO POKUTY!

Wszyscy jesteśmy jak Jan Chrzciciel – wzywamy do pokuty tych, którzy błądzą w grzechu i nie znają Chrystusa. Ewangelizację możemy postrzegać nie tylko jako ukazywanie drogi do zbawienia w Panu Jezusie, ale także jako przygotowanie grzesznika do wyznania grzechów przed Panem i przyjęcia Jego ofiary dokonanej na Golgocie.

W tych dniach przyszedł Jan Chrzciciel, głosząc na pustyni judzkiej:
Pokutujcie, bo przybliżyło się królestwo niebieskie.
To bowiem jest ten, o którym powiedziano przez proroka Izajasza: Głos wołającego na pustyni: Przygotujcie drogę Pana, prostujcie jego ścieżki.
A ów Jan miał ubranie z sierści wielbłądziej i pas skórzany wokół bioder, a jego pokarmem była szarańcza i miód leśny.
Wtedy przychodziła do niego Jerozolima oraz cała Judea i cała okolica nad Jordanem.
I byli przez niego chrzczeni w Jordanie, wyznając swoje grzechy.

Ewangelia Mateusza 3:1-6

Możemy zobaczyć obraz w którym wezwanie do chrztu Janowego i rozpoczęcia pokuty z wyznaniem grzechów przygotowywała grzesznika na przyjęcie nadchodzącego Chrystusa. 

TAKA SAMA KOLEJNOŚĆ W PRAWIE MOJŻESZOWYM

Taka sama kolejność była zachowana przez najwyższego kapłana postępującego według wytycznych prawa Mojżeszowego. Tak w dużym skrócie, najwyższy kapłan w pierwszej kolejności miał za zadanie wyznać grzech ludu, a następnie po wyznaniu win była składana ofiara, aby lud mógł mieć przystęp do Boga.

Potem PAN mówił do Mojżesza po śmierci dwóch synów Aarona, którzy umarli, gdy złożyli ofiarę przed PANEM. I PAN powiedział do Mojżesza: Powiedz swojemu bratu Aaronowi, żeby nie wchodził w każdym czasie do Miejsca Świętego poza zasłonę przed przebłagalnią, która jest na arce, aby nie umarł. W obłoku bowiem będę się ukazywać nad przebłagalnią. Oto w taki sposób Aaron będzie wchodzić do Świętego Miejsca: z młodym cielcem na ofiarę za grzech i z baranem na całopalenie. Ubierze się w świętą lnianą tunikę, na ciele będzie miał lniane spodnie, opasze się lnianym pasem i włoży na głowę lnianą mitrę. To są święte szaty; obmyje więc swoje ciało w wodzie i założy je. A od zgromadzenia synów Izraela weźmie dwa kozły na ofiarę za grzech i jednego baranka na całopalenie. I Aaron złoży swego cielca na ofiarę za grzech za siebie samego, i dokona przebłagania za siebie i swój dom. Weźmie też dwa kozły i postawi je przed PANEM u wejścia do Namiotu Zgromadzenia. I Aaron rzuci losy o dwa kozły, jeden los dla PANA, a drugi los dla kozła ofiarnego. I przyprowadzi Aaron tego kozła, na którego padł los dla PANA, i złoży go w ofierze za grzech. Ale kozła, na którego padł los dla kozła ofiarnego, postawi żywego przed PANEM, aby nim dokonać przebłagania i wypuścić go na pustynię jako kozła ofiarnego. I przyprowadzi Aaron cielca na ofiarę za grzech za siebie samego, i dokona przebłagania za siebie i swój dom, i zabije cielca na ofiarę za grzech za siebie samego. Następnie weźmie pełną kadzielnicę węgla rozpalonego z ołtarza przed PANEM oraz dwie pełne garści wonnego utłuczonego kadzidła i wniesie poza zasłonę. I nasypie kadzidło na ogień przed PANEM, aby obłok kadzidła okrył przebłagalnię, która jest nad arką, aby nie umarł. Potem weźmie z krwi tego cielca i pokropi swym palcem nad przebłagalnią ku wschodowi. Przed przebłagalnią będzie kropić tą krwią siedem razy swym palcem. Następnie zabije kozła na ofiarę za grzech za lud i wniesie jego krew poza zasłonę, i uczyni z jego krwią, jak uczynił z krwią cielca: pokropi nią nad przebłagalnią i przed przebłagalnią. Tak dokona przebłagania nad Miejscem Świętym za nieczystości synów Izraela, za ich przestępstwa i za wszystkie ich grzechy. Tak też uczyni z Namiotem Zgromadzenia, który jest wśród nich, pośrodku ich nieczystości. A żaden człowiek nie może przebywać w Namiocie Zgromadzenia, gdy on będzie wchodzić do Miejsca Świętego, by dokonać przebłagania, aż wyjdzie i dokona przebłagania sam za siebie, swój dom i za całe zgromadzenie Izraela. Potem wyjdzie do ołtarza, który jest przed PANEM, i dokona za niego przebłagania: weźmie nieco krwi cielca i krwi kozła i pomaże rogi ołtarza dokoła. Pokropi go z wierzchu tą krwią swym palcem siedem razy, oczyści go i poświęci go od nieczystości synów Izraela. A gdy dokona przebłagania za Miejsce Święte, Namiot Zgromadzenia i ołtarz, przyprowadzi żywego kozła. I Aaron położy obie ręce na głowie żywego kozła, wyznawać będzie nad nim wszystkie nieprawości synów Izraela i wszystkie ich przestępstwa ze wszystkimi ich grzechami i złoży je na głowę tego kozła, i wypuści go przez wyznaczonego człowieka na pustynię. Tak poniesie ten kozioł na sobie wszystkie ich nieprawości do ziemi pustej. I wypuści tego kozła na pustynię. Potem Aaron wejdzie do Namiotu Zgromadzenia, zdejmie z siebie lniane szaty, które włożył, gdy wszedł do Miejsca Świętego, i zostawi je tam. Obmyje też swoje ciało w wodzie na Miejscu Świętym i włoży swoje szaty, wyjdzie i złoży swoje całopalenie i całopalenie ludu i dokona przebłagania za siebie i za lud. A tłuszcz ofiary za grzech spali na ołtarzu. A ten, który wypuścił kozła jako kozła ofiarnego, wypierze swoje szaty i obmyje swoje ciało w wodzie, potem wejdzie do obozu. Cielca zaś ofiary za grzech i kozła ofiary za grzech, których krew została wniesiona do Miejsca Świętego dla przebłagania, wyniosą poza obóz i spalą w ogniu ich skóry, ich mięso i ich gnój. A ten, który je spali, wypierze swoje szaty i obmyje swoje ciało w wodzie, potem wejdzie do obozu. To będzie dla was wieczną ustawą: W dziesiątym dniu tego siódmego miesiąca będziecie trapić swoje dusze i nie będziecie wykonywać żadnej pracy, zarówno rodowity mieszkaniec, jak i przybysz, który gości wśród was; Bo w tym dniu kapłan dokona za was przebłagania, aby was oczyścić od wszystkich waszych grzechów, abyście byli oczyszczeni przed PANEM.

Księga Kapłańska 16:1-30

Najwyższy kapłan za nim wszedł do miejsca najświętszego przez zasłonę musiał wykonać dokładnie taką kolejność, jaką dzisiaj grzesznicy podczas porzucania swojego grzechu i przyjęcia Nowego Przymierza i podążania drogą zbawienia: 

WYZNANIE GRZECHU > ZŁOŻENIE OFIARY (PRZYJĘCIE OSTATNIEJ OFIARY CHRYSTUSA) > PRZEJŚCIE PRZEZ ZASŁONĘ I ŻYCIE BLISKO BOGA I Z BOGIEM.

ŻYCIE W POKUCIE I NOWOŚCI SERCA

Chrzest w imieniu Pana Jezusa dla nas jest symbolem zbawienia i publicznym wyznaniem wiary i oddania życia Chrystusowi na chwałę Boga Ojca i Syna Bożego. Rozpoczęcie pokuty jest możliwe tylko dzięki chętnemu sercu wyznającej osoby swoje grzechy Bogu i poddanie się działaniu Pana w dokonywaniu zmian, które wcześniej nie były możliwe we własnej sile. Pan daje wykonanie i rodzenie owoców uświęcenia.

Teraz też chrzest, będąc tego odbiciem, zbawia nas – nie jest usunięciem cielesnego brudu, ale odpowiedzią czystego sumienia wobec Boga – przez zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa;

1 Piotra 3:21

Bóg obiecał, że wspomni na nas jak porzucimy grzech i go wyznamy.

Ale jeśli wyznają swoją nieprawość i nieprawość swoich ojców oraz przewinienie, którymi wystąpili przeciwko mnie, oraz to, że postępowali na przekór mnie; I że ja postępowałem na przekór im, i wprowadziłem ich do ziemi ich wrogów; jeśli wtedy ukorzą się ich nieobrzezane serca i będą znosić karę za swoje nieprawości; Wtedy wspomnę na moje przymierze z Jakubem i na moje przymierze z Izaakiem, wspomnę też na moje przymierze z Abrahamem, wspomnę i na tę ziemię.

Księga Kapłańska 26:40-42

BÓG WYBACZA UCZNIOM POTKNIĘCIA

Każdy zbawiony człowiek czasem popełni błąd nawet postępując na ogół sprawiedliwie. Serca ucznia Pana jest odmienione i taka osoba chce wyznać w pokorze swoje upadki i z wiarą przyjmować wybaczenie. 

Wyznawałem ci mój grzech i nie ukryłem mojej winy. Powiedziałem: Wyznaję moje przestępstwa PANU. A ty przebaczyłeś winę mojego grzechu. Sela. Dlatego każdy święty będzie się modlił do ciebie w czasie, gdy można cię znaleźć. Choćby wody wielkie wezbrały, do niego nie dotrą.

Psalm 32:5-6

Jeśli wyznajemy nasze grzechy, wierny jest i sprawiedliwy, aby nam odpuścić grzechy i oczyścić nas od wszelkiej nieprawości.

1 List Jana 1:9

Kto ukrywa swoje grzechy, nie będzie miał powodzenia, lecz kto je wyznaje i porzuca, dostąpi miłosierdzia.

Przysłów 28:13

FAŁSZYWI CZCICIELE - PUSTA RELIGIJNOŚĆ

Niestety znajdą się ludzie nieszczerzy w swojej „pokucie”, którzy chcą najczęściej odklepać rytuał, myśląc, że to jest to czego oczekuje Bóg. Znajdą się tacy, którzy wyrzucają z siebie słowa o swoim grzechu nieszczerze, albo co gorsza niechcący porzucić swojej winy, faktycznie czując się dobrze w swoim brudzie. Niestety takimi poczynaniami, ludźmi pozbawionymi moralności zbawionego, nowo narodzonego ucznia, wolą postępować w brudzie którym kiedyś postępowali.

A gdy zobaczył wielu spośród faryzeuszy i saduceuszy przychodzących do chrztu, powiedział im: Plemię żmijowe, któż was ostrzegł, żebyście uciekali przed nadchodzącym gniewem?
Wydajcie więc owoce godne pokuty;
A nie myślcie, że możecie sobie mówić: Naszym ojcem jest Abraham. Mówię wam bowiem, że Bóg może i z tych kamieni wzbudzić dzieci Abrahamowi.
Już i siekiera do korzenia drzew jest przyłożona. Każde więc drzewo, które nie wydaje dobrego owocu, zostaje wycięte i wrzucone w ogień.

Ewangelia Mateusza 3:7-10

GŁOŚCIE DOBRĄ NOWINĘ I WZYWAJCIE DO POKUTY

Bądźcie odważni jak Jan, nie lękając się przeciwności. Szukajcie siły w Bogu i pamiętajcie, że wzywanie ludzi do pokuty, jest miłosierdziem wobec nich i wobec Stwórcy dla którego zostaliśmy stworzeni. Módlcie się też za nas, abyśmy z odwagą w każdym czasie głosili Zbawienie w naszym Panu, który nie musiał za nas ginąć.