DYSCYPLINA DUCHOWA - SPOWIEDŹ
PIERWSZE KROKI UCZNIOSTWA - SPOWIEDŹ
Albowiem zapłatą za grzech jest śmierć…
Wydawajcie więc owoc godny upamiętania
PRAWDZIWA SPOWIEDŹ W ŻYCIU UCZNIA CHRYSTUSA
Prawdziwa spowiedź, o której tutaj mowa, to nie fałszywa spowiedź z instytucji katolickiej, znanej jako wyznawanie przewinień człowiekowi w tzw. konfesjonale. Tego rodzaju praktyki, wywodzące się z średniowiecza, miały na celu kontrolę informacji wśród ludu. Katolicka spowiedź stała się narzędziem kontroli i manipulacji naiwnej ludności. Ludzie nieświadomi fałszywej spowiedzi, dali się zwieść i zostali odwiedzeni od zbawienia, jakie możemy odnaleźć w instrukcji życia jakim jest Biblia.
Warto zauważyć, że katolicka praktyka spowiedzi wprowadza dodatkowych pośredników między człowiekiem a Bogiem, co jest sprzeczne z Biblią. W Piśmie Świętym możemy przeczytać, że istnieje tylko jeden pośrednik:
To jasno ukazuje, że jedynym prawdziwym pośrednikiem między nami, ludźmi, a Bogiem jest Jezus Chrystus. Syn Boży stał się na ponad 30 lat człowiekiem i wyparł się swojej Boskości, ale przeżył to życie bezgrzesznie i teraz gdy powrócił do swojej chwały Wszechmogącego, prowadzi nas jak pasterz swoje owce.
Spowiedź, o której mówimy tutaj, opiera się na bezpośredniej relacji każdego człowieka z Bogiem Ojcem poprzez Jego Syna, Jezusa Chrystusa. W tym kontekście spowiedź staje się wyznaniem grzechów przed samym Bogiem, z wiarą w Jego miłosierdzie i przebaczenie.
Jako chrześcijanie powinniśmy czerpać wzorce spowiedzi z Biblii, która została nam dana przez Boga, jako instrukcje życia. W całym Piśmie Świętym, Bóg objawia nam wzory spowiedzi poprzez postacie takie jak Król Dawid.
SPOWIEDŹ I PRZYZNANIE SIĘ DO WINY
Król Dawid, mężczyzna według serca Bożego, był świadomy swojej grzesznej natury i gotowy przyznać się do swoich błędów. Głęboko poruszony swoimi przewinieniami, zanotował swoje wyznanie w Psalmie 51. To piękne modlitewne wyznanie Dawida jest wzorem pokory i szczerego przyznania się do grzechu przed Bogiem.
Gdy wdał się z Batszebą i przyszedł do niego prorok Natan.
Zmiłuj się nade mną, Boże, według łaski swojej, Według wielkiej litości swojej zgładź występki moje! Obmyj mnie zupełnie z winy mojej I oczyść mnie z grzechu mego!
Ja bowiem znam występki swoje I grzech mój zawsze jest przede mną.
Przeciwko tobie samemu zgrzeszyłem I uczyniłem to, co złe w oczach twoich, Abyś okazał się sprawiedliwy w wyroku swoim, Czysty w sądzie swoim.
Oto urodziłem się w przewinieniu I w grzechu poczęła mnie matka moja.
Oto miłujesz prawdę chowaną na dnie duszy I objawiasz mi mądrość ukrytą.
Pokrop mnie hizopem, a będę oczyszczony; Obmyj mnie, a ponad śnieg bielszy się stanę.
Daj, bym usłyszał radość i wesele, Niech się rozradują kości, które skruszyłeś!
Zakryj oblicze swoje przed grzechami moimi I zgładź wszystkie winy moje.
Serce czyste stwórz we mnie, o Boże, A ducha prawego odnów we mnie!
Nie odrzucaj mnie od oblicza swego I nie odbieraj mi swego Ducha świętego!
Przywróć mi radość z wybawienia twego I wesprzyj mnie duchem ochoczym!
Przestępców będę nauczał dróg twoich, I grzesznicy nawrócą się do ciebie.
Wybaw mnie od winy za krwi przelanie, Boże, Boże zbawienia mego, A język mój z radością wysławiać będzie sprawiedliwość twoją!
Panie! Otwórz wargi moje, A usta moje głosić będą chwałę twoją!
Albowiem ofiar nie żądasz, A całopalenia, choćbym ci je dał, nie zechcesz przyjąć.
Ofiarą Bogu miłą jest duch skruszony, Sercem skruszonym i zgnębionym nie wzgardzisz, Boże.
Zechciej w łasce swej dobrze czynić Syjonowi, Odbuduj mury Jeruzalemu!
Wtedy przyjmiesz prawe ofiary, Ofiary ogniowe i całopalenia, Wtedy ofiarują cielce na ołtarzu twoim.
Podobnie jak Dawid, powinniśmy być świadomi naszych grzechów i z pokorą przyznawać się do nich przed Bogiem. Modlitwa spowiedzi staje się drogą, przez którą wyrażamy nasz żal za grzechy i prosimy o Boże przebaczenie.
Jako ludzie często borykamy się z trudnościami w przyznawaniu się do swojej winy. Często unikamy spojrzenia prawdzie w oczy i próbujemy oszukiwać samych siebie. Jednak, gdy nasze sumienie jest poruszone, a my milczymy i nie przyznajemy się do win przed Wszechwiedzącym, sami poddajemy się duchowemu cierpieniu.
Bo we dnie i w nocy ciążyła na mnie ręka twoja, Siła moja zanikła jak podczas upałów letnich. Sela. Grzech mój wyznałem tobie I winy mojej nie ukryłem. Rzekłem: Wyznam występki moje Panu; Wtedy Ty odpuściłeś winę grzechu mego. Sela.
Niech modli się do ciebie każdy pobożny w czasie niedoli, Gdy wyleją wielkie wody, do niego nie dotrą. Ty jesteś ochroną moją, strzeżesz mnie od ucisku, Otaczasz mnie radością wybawienia. Sela. Pouczę ciebie i wskażę ci drogę, którą masz iść; Będę ci służył radą, a oko moje spocznie na tobie. Nie bądźcie nierozumni jak koń i jak muł, Które wędzidłem i uzdą trzeba wstrzymywać, aby się nie zbliżały.
Bezbożny ma mnóstwo cierpień, Kto zaś ufa Panu, tego łaska otacza.
Weselcie się w Panu i radujcie się sprawiedliwi! Śpiewajcie radośnie wszyscy prawego serca!
Ważne jest, abyśmy pamiętali, że pokorne serce jest kluczem do przyznania się do win i otrzymania przebaczenia od Pana. Pokora sprawia, że stajemy się świadomi naszych ograniczeń w tym ciele, a jednocześnie zdajemy sobie sprawę z wielkości miłosierdzia Bożego dzięki Jego wybaczeniu.
Bez względu na nasze grzechy i błędy, Bóg jest gotów nas przyjąć i przebaczyć.
BÓG WYBACZA W SPOWIEDZI
Jako ludzie, doświadczyliśmy wielokrotnie braku przebaczenia ze strony innych osób. Nawet my sami przed nowo narodzeniem, mieliśmy trudności z wybaczaniem, raczej w sercu mieliśmy zadrę i chęć zemsty. Jednak jako nowo narodzone dzieci Boże, otrzymaliśmy w naszym sercu dar przebaczenia dzięki działaniu Pana Jezusa.
Samodzielnie nie jesteśmy w stanie mieć takiego nastawienia serca i umysłu gotowego do wybaczania. To dzięki żywemu zamieszkiwaniu Boga Ojca i Syna Bożego w nas, zostaje nasza stara natura pokonana przez Boga i to właśnie ON zmienia nasze nastawienie. Poprzez swoją miłość, Bóg zmienia nasze serce z kamiennego na mięsiste. W Piśmie Świętym obiecał nam, że jeśli otworzymy swoje serce to On nas nie odrzuci, a wręcz przeciwnie, wybaczy!
Jeśli wyznajemy grzechy swoje, wierny jest Bóg i sprawiedliwy i odpuści nam grzechy, i oczyści nas od wszelkiej nieprawości.
Jeśli mówimy, że nie zgrzeszyliśmy, kłamcę z niego robimy i nie ma w nas Słowa jego.
Ta obietnica jest pewna, ponieważ Bóg nie jest kłamcą. Dlatego nie powinniśmy zatwardzać serca, ale z ufnością wyznawać Mu wszystko. Dzięki Jego łasce, miłosierdziu i wielkiej ofierze na krzyżu, otrzymujemy przebaczenie.
Jednak samo wyznanie grzechu nie jest jedynym wymogiem. Musimy także przyjąć Boże przebaczenie z wiarą i skruchą. To oznacza, że musimy zmienić nasze postępowanie i dążyć do odrzucenia grzechu, dążąc do świętości. Przebaczenie Boga jest darowane nam, abyśmy mogli rozpocząć nowe życie w jedności z Bogiem Ojcem i Panem Jezusem Chrystusem.
CO TO ZA BÓG?
Jezus został poniżony, zelżony, oszukany, zdradzony i zabity, mimo że nie zgrzeszył ani razu. On nie szukał swojego własnego dobra, ale naszego dobra – naszego zbawienia i życia wiecznego. Jego nieskończona ofiara na krzyżu jest źródłem przebaczenia dla nas wszystkich. Poprzez Jego cierpienie i śmierć, Jezus otworzył drogę do pojednania z Bogiem, dając nam możliwość otrzymania przebaczenia za nasze grzechy.
W kontekście spowiedzi, przyznawanie się do naszych win przed Bogiem jest wyrazem naszej pokory i wiary w moc Jego miłosierdzia. Jezus jest naszym Najwyższym Kapłanem, który przyjmuje nasze wyznania i ofiaruje nam przebaczenie i wstawia się za nami u Ojca. To przez Jego ofiarę jesteśmy uwolnieni od ciężaru winy i gniewnego, lecz sprawiedliwego sądu Bożego.
I nie dlatego, żeby wielekroć ofiarować samego siebie, podobnie jak arcykapłan wchodzi do świątyni co roku z cudzą krwią,
Gdyż w takim razie musiałby cierpieć wiele razy od początku świata; ale obecnie objawił się On jeden raz u schyłku wieków dla zgładzenia grzechu przez ofiarowanie samego siebie.
Reasumując, świat może się pytać “co to za Bóg”, a my odpowiemy, że to Stwórca, którego kochamy całym sercem, duszą i umysłem, bo On nas stworzył, odkupił, i wybaczył nam, chodź na nic z tego wszystkiego nie zasługujemy. Dlatego nie zwlekaj i wyznaj Mu swoje grzechy podczas spowiedzi sam na sam w swoim pokoju. A jeśli narodziłeś się na nowo, nie zatwardzaj serca i nie unoś się pychą, lecz bądź pokornego serca i przyznawaj się do win i wyznawaj to w czym upadłeś.
I nie dlatego, żeby wielekroć ofiarować samego siebie, podobnie jak arcykapłan wchodzi do świątyni co roku z cudzą krwią,
Gdyż w takim razie musiałby cierpieć wiele razy od początku świata; ale obecnie objawił się On jeden raz u schyłku wieków dla zgładzenia grzechu przez ofiarowanie samego siebie.
